Ίνο, Μπράιαν

(Brian Peter George St. Baptiste de la Salle Eno, Γούντμπριτζ κομητείας Σάφολκ, Αγγλία 1948 –). Βρετανός μουσικός, συνθέτης, εκτελεστής και παραγωγός. Παρότι δεν είχε μάθει κανένα μουσικό όργανο, άρχισε να πειραματίζεται με πολυκάναλα μαγνητόφωνα και σε ηλικία μόλις 20 ετών έγραψε την πρώτη σύνθεση Music for Non Musicians (Μουσική για μη μουσικούς). Παράλληλα σχημάτισε ένα σχήμα το οποίο ερμήνευε δικές του συνθέσεις και άλλων σύγχρονων συνθετών, οι οποίοι κινούνταν στον χώρο της πρωτοπορίας. Η μετακίνησή του στο Λονδίνο και η διαμονή του σε ένα καλλιτεχνικό κοινόβιο του έδωσε την ευκαιρία να σχηματίσει το δικό του συγκρότημα και να συμμετάσχει ταυτόχρονα και σε άλλα. Το 1971 προσχώρησε ως τεχνικός σύμβουλος στο ροκ συγκρότημα Roxy Music, στο οποίο ήταν επικεφαλής ο μετέπειτα δημοφιλής τραγουδιστής Μπράιαν Φέρι. Παρέμεινε σε αυτό έως το 1973, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην πιο δημιουργική περίοδο του συγκροτήματος. Αμέσως μετά ξεκίνησε την προσωπική του σταδιοδρομία, συνεργαζόμενος παράλληλα με ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής, όπως οι Ντέιβιντ Μπερν, Τζον Κέιλ, Λόρι Άντερσον, Ντέιβιντ Μπάουι, Χάρολντ Μπαντ, ενώ έκανε και παραγωγές σε πάρα πολλούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι U2. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970 καθιέρωσε με τέσσερις ομότιτλους δίσκους ένα νέο μουσικό ιδίωμα, την άμπιεντ, η οποία αποτελεί μια προσπάθεια δημιουργίας ενός ηχητικού υπόβαθρου για τον περιβάλλοντα χώρο. Παράλληλα, όμως, κινείται και στα όρια του μινιμαλισμού, με επαναλαμβανόμενα θέματα σε διαφορετικές τονικότητες, ενώ δανείζεται στοιχεία και ιδέες από τα μαθηματικά φράκταλς. Η επόμενη καινοτομία του Ί. στη μουσική ήταν η Generative Music (Γενεσιουργός μουσική), που παρουσιάστηκε το 1996 στο Σαν Φρανσίσκο. Εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες της μουσικής, ο Ί. παρουσίασε μια νέα μορφή, όπου ο ακροατής-μουσικός, βασιζόμενος σε ένα ηχογραφημένο μουσικό θέμα και μεταβάλλοντας κάποιες παραμέτρους με χρήση του απαραίτητου τεχνικού εξοπλισμού, όπως η τονικότητα ή ο χρόνος, μπορεί να δημιουργεί και να ακούει κάθε φορά ένα καινούργιο μουσικό κομμάτι. Με αυτό τον τρόπο σηματοδοτείται η τρίτη εποχή της μουσικής –με πρώτη την εποχή της μοναδικής και πρωτότυπης φυσικής εκτέλεσης και δεύτερη την ηχογραφημένη εκτέλεση, η οποία απευθύνεται στο μουσικό κοινό– όπου ο ακροατής επεμβαίνει για πρώτη φορά στο αποτέλεσμα της ηχογράφησης και επανασυνθέτει με άπειρους συνδυασμούς το ίδιο κομμάτι. Ο Ί. έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 50 προσωπικούς, ή σε συνεργασία με άλλους, μουσικούς δίσκους, ενώ έχει πραγματοποιήσει περισσότερες παραγωγές σε άλλους καλλιτέχνες. Εκτός από τους τέσσερις δίσκους Ambient 1, 2, 3, 4, ξεχωρίζουν τα Here Come the Warm Jets (1973), 801 Live (1981, Ί. & Άγιερς), My Life In the Bush of Ghosts (1981, Ί. & Μπερν), Wrong Way Up (1990, Ί. & Κέιλ) και το Nerve Net (1992), το οποίο ήταν μια επιτυχημένη προσπάθεια συνδυασμού σύγχρονης χορευτικής μουσικής, ηλεκτρονικής μουσικής, ανατολίτικων στοιχείων και φράκταλ δομών. Ο βρετανός μουσικός και συνθέτης Μπράιαν Ίνο (φωτ. ΑΠΕ).